به نقل از «خبرگزاری صدا و سیما»

روبات‌های هوشمند خدماتی

تاریخ انتشار: ۲۰ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۱۳۲۸۸

به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛  این روبات‌ها دارای دوربین هستند، روی چرخ حرکت می‌کنند و از نوعی حسگر برای ارزیابی محیط اطراف خود و کمک بهتر به صاحبان خود، بهره می‌برند.

کد ویدیو دانلود فیلم اصلی

این نیوبی، یک روبات تحویل کالا و خدمات است که توسط شرکت الکترونیکی کره جنوبی ساخته شده است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این روبات دارای یک محفظه بزرگ نگهداری کالا و چهار چرخ برای رسیدن به مقصد است. محفظه را می‌توان با کالا‌های مختلف از جمله مواد غذایی و شستشو و همچنین غذا و نوشیدنی داغ پر کرد. وزن این روبات ۴۵ کیلوگرم است، می‌تواند تا ۲۵ کیلوگرم را حمل کند و تا ۷/۲ کیلومتر در ساعت سرعت دارد.
این شرکت تنها یکی از بسیاری از شرکت‌های روباتیکی است که آخرین نوآوری خود را در نمایشگاه سی‌ای اس لاس وگاس آمریکا، کبه نمایش گذاشته است. یکی دیگر از استارت آپ‌های کره جنوبی که در لاس وگاس روبات سوپرنوا است. بازوی روباتیک آن قادر به ریختن قهوه است. این روبات همچنین به لطف یک ماژول مکش قادر است قهوه و غذا را هم بزند، فنجان‌ها را نگه دارد، تعدادی اشیا را حمل کند و حتی می‌تواند حکاکی لیزری انجام دهد. روبات مراقبت از منزل به نام "اَسترو" نیز در این نمایشگاه به نمایش درآمده است.
۰.۱۷
باصدا/خانم:
این ربات تحویل کالا، خودران است. ما از سامانه لیزری لیدار گران قیمت استفاده نمی‌کنیم، در عوض از دوربین ها، حسگر‌ها استفاده می‌کنیم؛ بنابراین بسیار مقرون به صرفه است. هنگامی که مشتریان از محصول ما استفاده می‌کنند، هزینه تحویل بسیار پایین می‌آید، بنابراین می‌توانند مقداری غذا را با قیمت بسیار پایین تحویل دهند.
۱.۱۶
باصدا/خانم:
این یک روبات خدماتی دیگر است. دستگاه قطره چکان دستی درجه یک بنابراین همه چیز خودکار است؛ بنابراین مردم فقط باید دانه‌های قهوه را داخل آن بریزند و زباله‌ها را ببرند. همه چیز خدمات خودکار است. هر بار طعم آن متفاوت است. اما روبات با هوش مصنوعی خود بنابر سلیقه افراد، می‌تواند هر بار همان طعم را یا متفاوت بسازد.
۲.۱
باصدا/آقا:
روبات استرو اولین روبات خانگی آمازون، اما نه آخرین آن است که برای مشاغل کوچک و متوسط مناسب است. می‌توانید از آن برای گشت زنی در خانه خود استفاده کنید، زیرا مراقب هرگونه مزاحمت یا فعالیت غیرعادی است؛ بنابراین اگر صدای شکستن شیشه یا زنگ هشدار را بشنود، یا کسی را ببیند که نمی‌شناسد، از طریق برنامه به شما هشدار می‌دهد و ویدیویی از آنچه در حال وقوع است برای شما ارسال می‌کند. این روبات در ضمن برای مراقبت از سالمندان وقتی در خانه نیستید، مناسب است.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۱۳۲۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این سَم را فقط با یک تلفن درب منزل تحویل بگیرید!

پدیده عجیب و البته نامطلوب‌ ارسال قلیان به خانه‌ها روزبه‌روز ‌بیشتر رونق می‌گیرد.

به گزارش مشرق، خوب می‌دانند چطور جلوی در و پیش از آنکه زنگ خانه مشتری را بزنند، جلز و ولز زغال را بلند کنند. در چپاندن قلیان توی باکس‌های موتورسیکلت‌شان هم مهارت دارند و می‌توانند قلیان‌های چند متری را صحیح و سالم به مقصد برسانند.

آنها دلیوری قلیان هستند؛ صاحب شغل نوپایی که بساط قلیان و دود و دم را به خانه‌های مشتریان می‌رساند تا اگر حال و حوصله رفتن به سفره‌خانه و قهوه‌خانه ندارند، در همان ایوان یا پذیرایی منزل‌شان بی‌زحمت و بی‌دردسر از قلیان‌های گرگرفته و آماده کام بگیرند.

برای ایلیا و همکارانش اهمیتی ندارد که خدمات آنها کوچک‌ترهای خانواده را هم با قل قل قلیان و بوی تنباکو آشنا می‌کند و بدون آنکه پای‌شان به تخت قهوه‌خانه برسد، در جمع‌های خانوادگی خود شاهد مزمزه حلقه‌های دود نارگیل و دارچین و هلو یخی خواهند بود. آنها دلیوری قلیان هستند و به سرعت برق و باد قلیان را با زغال روشن به مشتری می‌رسانند.

به گزارش همشهری، عمو داوود، بند و بساط قلیان و کاغذی را که آدرس توی آن نوشته شده، به او می‌دهد و دوباره مشغول رفع و رجوع مشتریان داخل قهوه خانه می‌شود. خیالش راحت است و می‌داند که ایلیا کارش را خوب بلد است. ایلیا به سمت موتورسیکلت یاماهای نونوارش می‌رود که حاشیه خیابان روبه‌روی قهوه‌خانه پارک کرده است.

در فلزی باکس جاداری را که روی ترک‌بند موتورسیکلتش نصب کرده، برداشته تا موقع حرکت با قلیان برخورد نکند. کف باکس هم پارچه کنف‌مانندی پهن کرده تا موقع لرزش و سکندری خوردن موتورسیکلت سر و تنه قلیان روی هم نلغزد. با احتیاط کوزه چوبی قلیان را وسط باکس می‌گذارد و شیلنگ یک‌بار مصرف و بطری آب را طوری در گوشه و کنارش جا می‌دهد که هر قدر از لابه‌لای خودروها و موتورسیکلت‌ها لایی بکشد، کوزه یک سانتی‌متر هم جابه‌جا نشود.

روی سری پر از تنباکو سرپوش گذاشته‌اند و سرپوش را هم با کاغذ آلومینیومی پوشانده تا تنباکوها بیرون نریزد، اما محض احتیاط علاوه بر پاکت تنباکوی دوسیب اضافه‌ای که مشتری سفارش داده، کمی هم تنباکوی باز و پرپر شده توی ظرف دربسته‌ای گذاشته تا اگر تنباکو از سری قلیان کمی سرریز کرده بود، آن را میزان کند. قوطی پر از زغال‌های خودسوز و فندک را هم که کنار شیلنگ می‌چپاند راه می‌افتد.

به سرخی زغال لیمو

کوچه‌پسکوچه‌های محل را مثل کف دستش می‌شناسد. آدرس مشتری هم دور نیست و برای تحویل سفارش فقط باید چند کوچه و خیابان فرعی را طی کند. مقابل مجتمعی آپارتمانی می‌ایستد. تند و فرز بدنه و سری و شیلنگ را روی کوزه چوبی سوار می‌کند، آب توی کوزه می‌ریزد و درحالی‌که زنگ طبقه چهارم را می‌زند، فندک گوشه باکس را روی قطعات مکعبی زغال‌های خودسوز می‌گیرد. تا مشتری خود را به حیاط برساند، زغال‌های خودسوز داغ و سرخ شده، توی ظرف استوانه‌ای منفذدارشان به جلز و ولز افتاده‌اند.

مشتری جوانکی ۲۰-۱۹ ساله است، ولی انگار قلیانی قهاری است و با نیم‌نگاهی به زغال‌ها چشم‌های کشیده‌اش تنگ و ابروهای قیطانی‌اش در هم فرو می‌رود: «من که به آقا داوود گفتم از زغال‌هایی بگذارد که توی منقل سرخ می‌کند.

از محل سفارش می‌دهم که زغال فوری مصرف نکنم دیگر.» جواب ایلیا در آستینش است: «داداش! تو وقتی زنگ می‌زنی غذا برات بیارن، توی ظرف چینی میارن!؟ ظرف‌شان یک‌بار مصرف است دیگر!» هنوز تاب ابروی جوانک باز نشده. ایلیا بسته تنباکوی اضافه را به طرف او می‌گیرد و می‌گوید: «برو کام بگیر می‌فهمی چی برایت آورده ام.

من زغال خام دست مشتری نمی‌دهم. خیالت راحت. آنها را از زغال‌های لیموی عمو داوود هم بهتر سرخ کردم.» انگار دورهمی‌شان خانوادگی است و هر بار که پنجره طبقه چهارم باز می‌شود، ۴-۳ پسربچه پرشروشور در قاب آن رخ نشان می‌دهند.

بگویید پیک موتوری قهوه‌خانه

عمو داوود سفارش کرده ایلیا از مشتریانی که بچه محل هستند کارت ملی و مدرک شناسایی نگیرد و هزینه سرویس قلیان را هم موقع پس گرفتن قلیان حساب کند.

محدوده‌ای هم که سرویس می‌دهند همان کوچه و خیابان‌های مرکز شهر و حوالی قهوه‌خانه است و اگر سفارش از شمال و جنوب شهر داشته باشند، باید از همکاران عمو داوود که در آن حوالی سرویس ارسال قلیان دارند، کمک بگیرند.

مشتری یک شبانه‌روز می‌تواند قلیان را پیش خود نگه دارد و ایلیا فردا ساعت ۱۲ برای پس گرفتن آن محمد، شاگرد افغانستانی قهوه‌خانه را می‌فرستد. محمد از ایلیا کم‌سن و سال‌تر است، ولی از چاق کردن قلیان نارگیل و دارچین و هلو یخی تا به دود آوردن قلیان‌های لایو و شب‌های مسکو را فوت آب است.

گاهی که مشتریان تعداد سرویس‌های قلیان بیشتری می‌خواهند عمو داوود، محمد را هم به مهمانی‌های آنها می‌فرستد تا در محل و فوری و گیراندن زغال و به دود آوردن قلیان را برای مشتریان انجام دهد، اما دلیوری قهوه‌خانه عمو داوود فقط ایلیاست که در مدت ۷-۶ ماهی که سرویس قلیان را به منزل مشتریان می‌رساند هیچ‌کس ناراضی نبوده است.

البته خدمات حضوری محمد ۱۰۰ هزار تومان به نرخ ۵۰۰ هزار تومانی سرویس دلیوری قلیان اضافه می‌کند. ایلیا شغلش را «پیک موتوری قهوه‌خانه» معرفی می‌کند و چندان به مذاقش خوش نمی‌آید که شغل او را با اصطلاحات دهان‌پرکنی مانند دلیوری بشناسند.